Jabłka z cynamonem

Jesień, złota jesień. A jednak ją kocham. Tlące się ciepło Słońca, złoto koron drzew.  Oko cieszą kolorowe wrzosy, podniebienie - dyniowe przysmaki, a trawa otula się kołdrą rudych liści. Magiczny czas. 

Chociaż z każdym dniem przybliżamy się do zimowej scenerii, to jednak złote, pomarańczowe i czerwone odcienie krajobrazu ogrzewają nas. A w szczególności nasze serca. Dzisiejszy wiersz dedykuję zatem wszystkim zakochanym. Nie tylko tym kochającym miłością romantyczną. Dedykuję go wszystkim tym, którzy po prostu kochają - życie, kogoś, czy chociażby jesień. Niech Wasze serca zawsze płoną barwami tej pory roku.

Poemat do Ciebie

Uwielbiam być z Tobą
poza domem
gdy pachniesz smażonymi
jabłkami z cynamonem
I kocham gdy kształt konia przybierasz
co za wiatrem goni
a potem wracasz potulnie
do stajni mych dłoni

Dotyk Twój ciepły
ogniska w ciemności koi płomieniem
Ty dla mnie jesteś szczęścia okrętem

i gwiazd na niebie

żmudnym niezliczeniem

Kocham gdy mówisz do mnie

bo głos Twój

podobny do dźwięków gitary

Co noc stajesz się dla twarzy mej domem

chowając ją w objęciu

odpędzając koszmary

Uwielbiam z Tobą wyciskać maliny

spać na łożu chmur obłoków

wypełniając malin sokiem miłości pierzyny

Zachwycam się Tobą

i zaczytuję jak nad najpiękniejszym poematem
bo serce me w sobie ukrywasz

czyniąc siebie całym mym światem

Nie byłabym sobą, gdybym nie podzieliła się z Wami muzycznym akcentem.
Miłej jesieni!