Kim się czujesz?

Ostatnio siedząc na zajęciach, wykładowca zwrócił się do mnie i reszty osób z grupy, pytając: "czy czujemy się jeszcze młodzieżą?". Pytanie to wywołało u mnie chwilę refleksji. 

W gorszym jednak moje lepsze

Niestety - sesja. Trudny czas dla każdego studenta. Kiedy się pojawia zawsze bardzo narzekam, że muszę podchodzić do trudnych i stresujących egzaminów. Jednak zawsze w takich, ale też i innych stresujących sytuacjach staram się tłumaczyć sobie, że "to nic w porównaniu z tym, co przeżywają inni ludzie". Taka myśl mi pomaga. Chociaż uważam, że zaliczenia są ogromnym wysiłkiem, to jednak myśl o ludziach, którzy - przeżywają wojnę, walczą o przetrwanie, mają inne ogromne kłopoty sprawia, że sesja przy tym przestaje mieć zupełnie jakiekolwiek znaczenie. 

Quo vadis?

Chociaż słowa te, istotnie kojarzące się nam z jedną z powieści Henryka Sienkiewicza, odnoszą się do Jezusa Chrystusa, to dzisiaj jednak chcę skierować je do siebie - dokąd idziesz?  

Po co to robię?

Debiut

Dzisiaj postanowiłam uchylić rąbka siebie i przedstawić Wam mój wiersz. Jest to dla mnie nowość, bo o ile niektóre z moich opowiadań ujrzało już światło dzienne, to żaden z napisanych przeze mnie wierszy nigdy nie był przedstawiony szerszej publiczności. Jest więc to dla mnie szczególny dzień.

Oddychaj!

Nad Polską smog. Warszawskie wieżowce skąpały się w "czadowym" niebie. I kiedy tak idąc ulicą próbowałam zaczerpnąć powietrza, przypomniałam sobie, jak cudownie jest oddychać.

Witam

Tworzenie pierwszego wpisu nigdy nie należy do łatwych zadań. Wśród miliona cisnących się do głowy słów, trudno dobrać te, które powinny zostać użyte na powitanie. Może zamiast pisać o tym, o czym zamierzam wspominać na blogu (to znajdziecie w zakładce "o blogu"), w ramach wstępu opowiem Wam historię, która spotkała mnie dzisiaj.