Zaginiona cywilizacja własna

Jakiś czas temu znajoma zachwycona książką, którą czytała, zaczęła opowiadać mi o piramidach egipskich, pokazując przy tym barwną okładkę lektury. Uśmiechnęłam się lekko, bo faktycznie - budowle to zacne i fascynujące.

Strajk strajkiem, ale co dalej?

Nie jest ważne czy jesteś za strajkiem, czy przeciw, czy strajkujesz, czy nie. Nie Twoje poglądy są w tym momencie ważne, ani to, co czujesz. Ważne jest, co ze swoimi emocjami zrobisz, gdzie je ulokujesz i w jaki sposób wyrazisz. Bo to, co z Twojego serca wypłynie dzisiaj, będzie rzutowało nie tyle na Twoje przyszłe życie, co na życie Twoich najbliższych. Twoich dzieci.

Jaki dzisiaj jest dzień?

Środek tygodnia jest jak niedopasowany strój, nieadekwatny do sytuacji. Z jednej strony odzwierciedla nasze samopoczucie (jeśli założymy, że ubieramy się pod wpływem nastroju), a z drugiej jeśli nie pasuje do chwili – psuje ją, wprawiając nas w zakłopotanie. W każdym razie – tak samo zakłopotani jesteśmy właśnie w środę: niby połowa tygodnia za nami, ale do weekendu wciąż daleko. Szkoda tkwić w takiej środzie dłużej.

ØRGANEK - dawca organów

Dawniej faktycznie, nazwisko tworzyło się przez zawód, jaki się wykonywało. Trzeba mieć niezły tupet, by było odwrotnie. Chociaż Tomasza Organka, lidera zespołu Organek zobaczymy z gitarą w dłoni a nie grającego na organach, to przecież nazwisko muzyka nasuwa jeszcze jedno skojarzenie.

Krótki refleksyjny post

Gdy sprawy przybierają zupełnie inny obrót...

How to kiss through this? - czyli SOS dla miłości w czasie zarazy

Jak to mówią - taki mamy klimat. Podczas gdy jedni z żalem i smutkiem wywieszają przed sobą białe flagi na znak poddania się pandemii, inni z radością chowają je na dnie szafy. Introwertycy cieszą się, że w końcu nie muszą szukać wymówek, aby odwołać kolejne towarzyskie spotkanie. 

Wielkanoc w roku 2020

Jest inaczej... Trochę dziwnie, smutno, ale i tak pięknie. 

Kim jestem?

Tik – tok, tik – tok… przesuwające się wskazówki zegara podrażniają mój sposób zachowania stoickiego spokoju. A z drugiej strony: tylko sobie leżę wierzgając nerwowo lewą stopą, z rękoma podniesionymi ku górze, próbując znieść fakt, że od kilku tygodni tak sobie in slow motion egzystuję. I może nie jest ze mną tak źle, skoro tik – tok nadal tylko kojarzy mi się z nieubłaganie upływającym czasem, a nie popularną ostatnio aplikacją…

Tynk z sufitu

Zapraszam do wiersza.

Time to say goodbye

Wszystko się zmieniło. W zaledwie kilka tygodni. Świat nie będzie już taki sam. My również się zmieniamy. Mam tylko nadzieję, że na lepsze.

Zdjęcie mojego autorstwa. Włochy, sierpień 2019.

Pandemia

Drodzy Czytelnicy,

ideą mojego bloga od początku jego istnienia jest dzielenie się przemyśleniami. Zawsze chciałam, aby moje wpisy skłaniały do refleksji, uwrażliwiały, aby dochodziło do interakcji między mną a Wami. Największym mym pragnieniem jest sprawienie, aby każdy, kto czyta opublikowane przeze mnie treści miał poczucie, że coś z tych moich przemyśleń może zostawić dla siebie. Dzisiaj przychodzę do Was z zupełnie innym wpisem. O temacie, który postanowiłam poruszyć wolałabym nigdy nie pisać. Jednak jeśli komuś posłuży - to nie wahając się, chcę się nim podzielić.

Monolog o miłości

 Przemawiam wierszem.

Telekultura

Sobotni poranek spędzany w tramwaju jadącym z jednego końca Warszawy na drugi nie należy do najprzyjemniejszych. Minusem na pewno jest fakt, że weekend można by rozpocząć w zupełnie inny sposób, ale wczesne wstawanie i jazda - na szczęście - niezatłoczonym środkiem komunikacji to dobra chwila dla siebie i swoich myśli.